Sprawdź czy posiadasz przeciwciała SARS-CoV-2

Więcej o badaniu:

Badanie serologiczne polegające na identyfikacji przeciwciał IgG i IgM lub IgA specyficznych dla koronawirusa SARS-CoV-2. Wirus ciężkiego ostrego zespołu oddechowego SARS-CoV-2 (ang. severe acute respiratory syndrome coronavirus 2), przez krótki czas po identyfikacji w 2019 r. nazywany 2019-nCoV, należy do rodzaju Betakoronawirusów z podrodziny Koronawirusów. Wywołuje zespół chorobowy nazwany angielskim akronimem COVID-19. Opracowane statystycznie dane kliniczne wskazują, że czas od zakażenia SARS-CoV-2 do manifestacji klinicznej COVID-19 waha się od trzech-siedmiu (średnio 5,5) do 14 dni. Kinetyka serokonwersji (dynamika powstawania specyficznych dla wirusa przeciwciał) w zakażeniu SARS-CoV-2 jest charakterystyczna dla innych ostrych infekcji wirusowych. Stężenie przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów SARS-CoV-2 (IgG anty-SARS-CoV-2) zaczyna rosnąć wraz ze spadkiem stężenia IgM anty-SARS-CoV-2. IgM anty-SARS-CoV-2 stają się wykrywalne niekiedy 3 dni po wystąpieniu objawów; pomiar specyficznych IgG jest możliwy u chorych objawowych po ok. 10 dniach, choć mogą być identyfikowane już ok. 7 dnia. Analogicznie do innych zakażeń wirusowych, przyjmuje się, że detekcja anty-SARS-CoV-2 w klasie IgA jest możliwa nieznacznie wcześniej niż przeciwciał IgG. IgA mogą być o tyle istotne diagnostycznie, że generowane najwcześniej IgM wykazują niekiedy reaktywność krzyżową z białkami innych przedstawicieli koronawirusów. W przypadku wszystkich klas przeciwciał anty-SARS-CoV-2 wynik ujemny badania serologicznego nie wyklucza przebiegu zakażenia.
We wczesnej diagnostyce zakażenia SARS-CoV-2 testy serologiczne są mniej przydatne niż badania PCR ze względu na okres potrzebny do wygenerowania serokonwersji. W późnej fazie infekcji stają się nieodzowne, gdy badania PCR okazuję się nieprzydatne ze względu na nieobecność materiału wirusowego. Identyfikacja IgG anty-SARS-CoV-2 stanowi podstawę populacyjnych badań epidemicznych mających na celu retrospektywne ustalenie zakresu epidemii. Bieżąca identyfikacja IgG u badanych umożliwia wykrywanie ozdrowieńców, którzy, przechodząc COVID-19 bezobjawowo lub skąpo objawowo, stanowili grupę cichych nosicieli i źródła zakażenia oraz dostarcza wyników potwierdzających przebycie infekcji u chorych z objawami nietypowymi lub osób bezobjawowych, podejrzewanych o kontakt z wirusem. W bieżącym postępowaniu diagnostycznym oznaczanie przeciwciał anty- SARS-CoV-2 jest istotne:
• u osób manifestujących objawy charakterystyczne dla COVID-19 i osób z powikłaniami po niedawnym przebyciu infekcji grypopodobnej, które nie były poddane diagnostyce,
• dla badań przesiewowych u osób, które miały kontakt z zakażonymi SARS-CoV-2, ale nie spełniają kryteriów wykonania badań PCR,
• dla seryjnego monitorowania osób narażonych na SARS-CoV-2 (służby medyczne) dla wychwycenia zakażeń bezobjawowych lub objawowych, • dla decyzji o kwarantannie, jej kontynuacji lub przerwaniu.
Tak, jak w przypadku badań serologicznych w innych chorobach zakaźnych, również w przypadku podejrzenia COVID-19 zaleca się wykonywanie pomiaru przeciwciał co najmniej dwukrotnie: w próbkach pobranych w objawowej fazie choroby i fazie rekonwalescencji po 3-4 tygodniach, dla wykazania przyrostu stężenia przeciwciał.

źródło: https://diag.pl/sklep/badania/koronawirus-sars-cov-2-przeciwciala-igg-i-iga-polilosciowo-euroimmun/